Corona

Want dat is wat me opvalt.. het IK gevoel. Mensen die geen afstand bewaren, ook niet bij bijvoorbeeld winkelpersoneel. Een voorbeeld was een klein gesprekje met een winkelmedewerker in de supermarkt. Zij was bezig met het aanvullen van de schappen. Op mijn vraag wat ze het prettigst vond; of even mij de verpakking laten pakken en zelf aan de kant gaan, of dat ze de verpakking even een eindje verder neerlegt en ik het daar zou pakken. Heel verbaasd keek ze me aan en na een kleine stilte was haar eerste reactie.. U bent de eerste die het vraagt, iedereen pakt gewoon en doet alsof ik er niet sta.

Waar zijn we dan mee bezig? Ook ik vind het niet prettig om de hele dag huis te zitten en er niet uit te kunnen. Even met een vriendin een bakkie doen, ff gewoon neuzen in het dorp i.p.v. doelgericht halen wat je nodig hebt en weer snel naar huis. Maar dat is wel wat er nu nodig is. 

En daar wringt nu net de schoen, je sociale leven op pauze zetten is niet makkelijk. Het leert je wie je echt vrienden zijn en laat je kijken naar je eigen leven met je gezin, familie en omgeving. En dan komen dingen naar boven die je eigenlijk liever niet ziet waar je nu noodgedwongen niet omheen kan. 

Ik prijs me dan ook gelukkig met mijn man en kinderen. Uiteraard hebben we ook wel eens woorden met elkaar en de kids. We zitten nu eenmaal op elkaars lip. Maar de kids kunnen ook heerlijk samen spelen en leren van elkaar. Mijn man moet gewoon de ochtenden en avonden werken, thuiswerken als bedrijfsverzorger in het melkvee valt immers niet mee. (waar laten we al die koeien in ons rijtjeshuis?) want als boeren ziek worden (wel of niet corona gerelateerd) moeten de koeien gemolken worden en het bedrijf doorgaan. Overdag vermaken we ons wel met zijn allen, spelletjes, schoolwerk, tv, computer, lezen, haken, tekenen, buiten in de tuin in de zandbak.. Er is genoeg te doen voor iedereen.

En het heeft ook een positieve invloed, er ligt nu niet eens een berg was om op te ruimen, het huis is redelijk opgeruimd en er is nu tijd om ook eens echt goed op te ruimen en uit te zoeken op de zolder. Er zijn geen dingen waar we verplicht naar toe moeten, of gevoelsmatig 'verplicht' zijn.  Dus hebben we ook geen excuus om vervelende klusjes uit te stellen. 

De moraal van dit verhaal? Een feestje, bezoekje of andere sociale verplichting waar je naartoe denkt te moeten lijkt misschien nu heel belangrijk. Maar we staan pas aan het begin, hoe ga jij er mee om als jouw keuze om toch een feestje te bezoeken/houden resulteert in een hoop zieken?  Dat zou ik niet op mijn geweten willen hebben, dan maar een feestje of koffie leuten op afstand! 

Als ik boodschappen ben doen lijkt het alsof mensen daar nog niet van doordrongen te zijn. De vraag om afstand te houden wordt massaal genegeerd, door jong en oud.  Niemand weet hoe we er over twee of drie weken voor staan, maar je zou denken dat de verhalen uit o.a. China en Italië toch duidelijk zijn. Meer dan mijn ieniemienie steentje bijdragen door thuis te blijven met de kinderen en boodschappen te doen voor mensen die dat niet kunnen of durven kan ik niet doen. Maar als we dat nu allemaal doen komen we een heel eind.

Voor alle mensen die deze luxe niet hebben, hopelijk komen jullie ongeschonden uit deze pandemie. Iedereen is onmisbaar, elke baan is belangrijk. Denk aan elkaar als je toch naar buiten moet; neem afstand, hou je aan de regels zeker bij mensen die die keuze niet hebben door hun werk (denk aan de winkelmedewerkers die ervoor zorgen dat de schappen weer gevuld raken, mensen in het openbaar vervoer, ziekenhuizen, verzorging, voedselvoorzieningen, kinderopvang, schoonmaak en alle andere beroepen!)

Vooralsnog blijven wij verzenden uit onze webshop. Totdat het niet meer veilig is, of de mogelijkheden er niet meer zijn. Op die manier hoef je zelf de deur niet meer uit , met een enorme dank aan de bezorgers!  Zonder hen zou ook dit niet meer kunnen. Dus komt er een bezorger in welke vorm dan ook, een bedankje geven is het minste wat je kan doen!

Hopelijk tot snel en in goede gezondheid!